Φωτογραφικό υλικό
Φωτογραφικό υλικό
Υπό την αιγίδα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) και του Δήμου Αθηναίων πραγματοποιείται στις 5 και 6 Ιουνίου 2016, στο Γκάζι, το «1ο Φεστιβάλ Φορέων Ειδικής Εκπαίδευσης», από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού Ειδικής Αγωγής (ΠΟΣΕΕΠΕΑ), μαζί με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία (ΠΟΣΓΚΑμεΑ), το Σύλλογο Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού Ειδικής Αγωγής Αττικής (ΣΕΕΠΕΑ ΑΤΤΙΚΗΣ), το Σύλλογο Αποφοίτων Τμημάτων Ειδικής Αγωγής (ΣΑΤΕΑ), την Ένωση Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ειδικής Αγωγής (ΕΝΕΛΕΑ), μαζί με εκπροσώπους εκπαιδευτικών και συλλόγων Γονέων Σχολικών Μονάδων Ειδικής Εκπαίδευσης και με την «ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ Α.Ε.»
Την Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016 και ώρα 10.30 π.μ θα γίνει η γιορτή λήξης του σχολικού έτους στο χώρο του σχολείου
"Αν" του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ
Σύλληψη-Σκηνοθεσία και Διδασκαλία : Μίρκα Κρεστενίτη
Επιμέλεια σκηνικού και κοστουμιών : Μίρκα Κρεστενίτη , Ελένη Πιστολά
Νοηματική γλώσσα : Νίκος Ισαρης, Ελένη Πιστολά, Μαρισόφη Παπαβασιλίου, Κωνσταντίνα Αποστόλου
Μια ιστορία εμπνευσμένη απο το ομώνυμο ποιήμα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ,"Αν" του Άγγλου ποιητή και πεζογράφου που βραβεύτηκε με το Νόμπελ το 1907 και του παραμυθιού της Λ. Παναγιωτοπούλου με τίτλο "Ένα δέντρο θέλει χώρο" επίσης βραβευμένο απο το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας. Πρόκειται για ένα πάντρεμα βασισμένο στον αυτοσχεδιασμό και την ομαδικότητα! Σε μια τσιμεντένια πόλη γεμάτη φασαρία, όλα περνούν γρήγορα. Άνθρωποι τρέχουν βιαστικοί με κινητά στα χέρια, με τα μάτια συνεχώς στις οθόνες των υπολογιστών τους, μέσα στην κατανάλωση. Μια λανθασμένη εικόνα με οικολογικές και οικονομικές συνέπειες.
Ο κύκλος ζωής της τεχνολογίας είναι γεμάτος απο καταστροφή και τοξικότητα.
Σε αυτές τις συνθήκες, ψάχνουμε χώρο για αλλαγή, για νέα μονοπάτια.
Να βάλουμε έναν νέο σπόρο!
Να ανθίσει το καινούριο σαν ένα δέντρο που ζητά να αναπτυχθεί!
Να τοποθετήσουμε το "Αν" του ποιητή σε νέες βάσεις!
Οι μαθητές του ΤΕΕ/ΕΑ Κωφών και Βαρηκόων Αγ.Παρασκευής μαζί με την σπουδαία βοήθεια των καθηγητών τους στα πλαίσια του μαθήματος της θεατρικής αγωγής δημιούργησαν μια παράσταση βασισμένη στον αυτοσχεδιασμό και την ομαδική δουλεία. Με ευαισθησία και προσπάθεια αποδεικνύουν ποσό σημαντική είναι η τέχνη και η διαφορετικότητα.
Η παράσταση γίνεται στην νοηματική γλώσσα αλλά και με την χρήση λόγου πάνω στην σκηνή για να ενσωματωθούν όλα τα παιδιά, το καθένα με τις δυνατότητές του, με στόχο να μην χάνεται από κανέναν η ροή του δρώμενου. Είναι μια εμπειρία που όταν πετυχαίνει είναι εξαιρετικά γοητευτική. Ξεδιπλώνεται μια διαφορετική επικοινωνία μέσα από τηνδημιουργική διαδικασία.